بافت موی کف سری یا بافت موی آفریقایی که در انگلیسی با نام‌های Cornrow یا Stich braid شناخته می‌شه، یک بافت سنتی و سه‌رشته‌ایه که از حرکات به زیر دست و در نزدیکی پوست سر شکل می‌گیره.
به لحاظ تاریخی و فرهنگی، بافت موی کف‌سری به مناطقی در قاره آفریقا تعلق داره اما امروز روز، بافت موی آفریقایی هم مثل بسیاری دیگر از سنت‌های آفریقایی در سراسر دنیا در حال گسترش و همه‌گیریه.
از نظر ساختاری، بافت موی آفریقایی هم ساختاری شبیه به بافت‌های هلندی و فرانسوی داره اما سفتی قابل توجه و برجستگی این بافت، اون رو از سایر بافت‌ها در فرهنگ‌های مختلف جدا می‌کنه.
به طور معمول، بافت موی کف سری در ردیف‌های موازی، از ابتدای موها روی پیشانی تا انتهای موها که به گردن می‌رسه، اجرا می‌شه اما به مرور و با تغییراتی که طی دهه‌های اخیر در همه حرفه‌ها به وجود اومده، بافت مو هم از این تغییرات جا نمونده و حالا شاهدیم که انواع فرم‌های پیچیده هندسی، چه منظم و قرینه و چه نامنظم و گاهی هنری، جای خودشون رو در تقسیم‌بندی که مهم‌ترین اصل در بافت موی امروزیه باز کردن.
تاریخچه بافت موی کف سری
بافت موی کف سری و البته مدرنی که امروزه به دست ما رسیده، بیشتر از این که با قاره آفریقا در ارتباط باشه، به سیاهپوستان قاره امریکا از جمله ایالات متحده و کارائیب مربوطه اما شواهد تاریخی کماکان نشون می‌ده که بافت موی کف سری از سنت‌های دیرین قاره آفریقا بوده.
نقاشی‌های به جامونده از ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد در فلات تاسیلی و تصاویری مشابه در شاخ آفریقا مربوط به ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد، همه‌گی بیان‌گر این موضوع هستن که مردم این مناطق از این نوع بافت استفاده می‌کردن. اگر چه محبوبیت اصلی بافت کف سری همواره بین زن‌ها بوده اما این نوع مو بین مردها هم همواره طرفدار داشته. در کشور اتیوپی در قرن نوزدهم، تصاویر سربازان و پادشاهانی مثل تئودروس دوم و یوهانس چهارم با مدل موی بافته کشیده شده.
تاریخچه واژه “Cornrows”
اولین استفاده ثبت‌شده از واژه “cornrow” در سال ۱۷۶۹ در امریکا بوده که به مزارع ذرت اشاره داشته اما اولین استفاده ثبت‌شده از اصطلاح “cornrow” برای اشاره به مدل مو در سال ۱۹۷۱ بوده. به نظر می‌آد که “cornrows” و “canerows” که به مزارع نیشکر اشاره داره و در بخش‌هایی از کارائیب رایج‌تره، با هم در ارتباط باشن. در واقع به نظر می‌آد که در دوران برده‌داری، سیاهپوستان امریکا برای مرتب‌کردن موهاشون حین کار از همین بافت موی کف سری یا «کورنرو» استفاده می‌کردن که به مرور در دل سنت‌ها و فولکلور آفریقایی آمریکایی، آفریقایی لاتین و… آمیخته شده.
بافت موی آفریقایی یا همون کورنروها در دو برهه زمانی در ایالات متحده، دوباره پررنگ شدن. یکی در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ و دیگری در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ که ورزشکاران مختلف از جمله بسکتبالیست‌های NBA و فوتبالیست‌های لیگ‌های اروپایی به شکل دائمی از این بافت استفاده کردن. اوج استفاده از بافت موی آفریقایی رو در المپیک اخیر در پاریس شاهد بودیم که مخصوصن در بخش زنان، تعداد زیادی از شرکت‌کننده‌ها با بافت در مسابقات حاضر شدن.
جنجال‌ها و حواشی
در طول دهه‌های اخیر، بافت موی آفریقایی در کنار دردلاک، همواره موضوع مناقشات زیادی بودن. چه در کشور خودمون که این دو استایل بسیار نوپا هستن و چه حتا در خود آمریکا که همیشه در ادارات، دانشگاه‌ها و مدارس سر این دو فرم مو بحث و جدل بوده. اساسن کارفرماها و موسسات آموزشی بافت آفریقایی و دردلاک رو استایل‌های مناسبی نمی‌دونن و معمولن اون‌ها رو ممنوع اعلام می‌کنن و از سمت دیگه، کارمندان و البته گروه‌های مدنی با اون‌ها مخالفت می‌کنن و معتقدن که چنین نگاهی نشون‌دهنده تعصب فرهنگی و نژادپرستیه که در برخی موارد حتا کار به پرونده‌های قضایی هم کشیده شده.
به عنوان نمونه در سال ۲۰۱۱ پرونده‌ای به خاطر امتناع یکی از مدارس بریتانیا از ورود دانش‌آموزی با بافت مو تشکیل شد. ادعای مدرسه این بود که کوتاه کردن موهای کنار و پشت سر، بخشی از خط مشی اون‌هاست و از ترویج مدل‌هایی که بیان‌گر عضویت در «باندها» باشه جلوگیری می‌کنن. در حالی که حکم دادگاه این بود که دانش‌آموز صرفن در حال بیان یک سنت فرهنگی بوده و این سیاست‌ها که شاید گاهی در موارد خاص، قابل توجیه باشن، باید مراعات تنوع‌های نژادی و فرهنگی مختلف رو هم بکنن.
در امریکا هم در سال ۲۰۱۹ قانون مهمی با نام CROWN برای منع تبعیض بر اساس مدل مو و بافت مو به تصویب رسید.
